Marokko: het land dat zonder agenda lijkt te leven

De tijd gaat snel, het is een drukke tijd geweest met veel interviews voor mijn onderzoek, maar ook de nodige uitstapjes. Tangier, Salé en Casablanca zijn aangedaan in de weekenden. Eigenlijk stond het Festival Gnaoua et des Musiques du Monde in Essaouira nog op het programma, maar miscommunicatie zorgde voor roet in het eten... Gelukkig weet ik mijn tijd nog te vullen met de nodige trainingen. Afhankelijk van het weer (er zijn dagen dat het boven de 40 graden is geweest) probeer ik 4 keer in de week lekker te lopen in het Forêt Hilton, op straat is niet echt een optie met al het verkeer en de uitlaatgassen van de Grand Taxis!

In mijn vorige blog zat ik nog in dubio waar in naar toe zou gaan: Fes of Tangier. De temperatuur heeft uiteindelijk de doorslag gegeven: Tangier. Vanuit een hostel in het midden van de medina had ik een prachtig uitzicht over de medina, Middellandse Zee en Europa in de verte! Onvoorstelbaar dat de 15 kilometer tussen deze twee continenten zo'n grote barrière is voor grote groepen mensen die op de vlucht zijn of zoeken naar een betere toekomst. Migranten zitten in de bergen rond de stad te wachten op het juiste moment om de oversteek naar Europa te wagen. De bootjes zoals we ze kennen van de televisie zijn hier niet, vooral vrachtwagens en containers worden gebruikt om de oversteek te maken. Voor mij was Tangier niet de plek om een oversteek te maken, maar om even lekker de drukte van de hoofdstad achter me te laten en te genieten van de heuvelachtige stad, vis en het strand!

Eenmaal terug in de hoofdstad was het tijd voor het echte werk! Contact leggen met migranten en andere organisaties. Binnen een dag had ik succes (best opmerkelijk aangezien alles hier normaal heel wat langer op zich laat wachten) de UNHCR nodigde mij uit om op de koffie te komen. Bij aankomst was ik even vergeten dat de beveiliging in Marokko nogal scherp is en ik mijn paspoort thuis had laten liggen. Gelukkig had ik mijn anti-terroristische blik bij me en mocht ik met een uitzonderlijke uitzondering zonder paspoort naar binnen! Een leuk gesprek en lekker kopje koffie volgde! Echter zijn niet al mijn respondenten zo makkelijk, agenda's kennen ze nog niet in Marokko waardoor het regelmatig voorkomt dat mensen hun afspraken vergeten. Plannen kunnen hier snel veranderen en daar zal je het als westerling mee moeten doen!

Salé (0,5 miljoen inwoners), de kleine broer van Rabat (3 miljoen inwoners) gelegen aan de andere kant van de Oued Bou Regreg, is een totaal andere stad. Dit is de plek waar de internationale allure van Rabat ver te zoeken is en waar het platteland letterlijk de stad binnen komt rijden (of lopen). De medina is een mengeling van diverse producten, maar het grote aanbod westerse artikelen die in Rabat ook te vinden zijn vind je hier niet terug. Vakmanschap komt hiervoor in de plaats! De kleine broer is een heerlijke plek als je even de drukke stad achter je wilt laten en het 'echte' Marokko wilt ontdekken.

Vanmiddag ben ik een bezoek gaan brengen aan de grote broer van Rabat. Casablanca, in de volksmond Casa genoemd, is de grootste stad van het land met ruim 4 miljoen inwoners. Voordat Marokko onder Frans regiem kwam stelde deze stad nauwelijks iets voor: een kleine stad die voornamelijk leefde van de visserij. In de stad is goed te zien wat de invloed van de Fransen is geweest, de Franse uitbreidingen, de ville nouvelle, zijn misschien niet overal meer in goede staat maar de koloniale stijl is prachtig terug te zien door de stad heen. Een stadswandeling langs de Parijse art deco bebouwing leverde me nog een onverwacht avontuur op. Een Marokkaanse student uit Ouarzazate, studerend aan de kunstacademie, sprak me aan en raakte geïnteresseerd in mijn studieonderwerp en bracht me naar een markt waar vluchtelingen kleine ondernemingen hadden opgebouwd met steun van de UNHCR.
Ook een bezoek aan de fotogenieke mosquée Hassan II, de op een na grootste moskee ter wereld (!) kon niet uitblijven! De gebedshal van deze moskee is zo verschrikkelijk groot dat de Parijs' Notre Dame of Rome's St. Pieter er met gemak in zou passen! Als deze afmetingen al imposant zijn zullen we maar zwijgen over de 210 meter hoge minaret die de toenmalige koning Hassan II erbij liet bouwen om het meest westelijke punt van de Islamitische wereld te markeren!

De laatste week is ondertussen ingegaan. Morgen een bezoek brengen aan le Souk Africain, een markt volledig in het teken van de Sub-Sahara. Deze week nog twee dagen proberen data te verzamelen op stage en tot in de treuren de medina afstruinen op zoek naar de mooiste koopjes!